donderdag 29 januari 2015

De kop is er af!

De eerste lezing van 2015 zit er ondertussen alweer op.
Ik was te gast bij Louis Leesvoer en de superenthousiaste bende van het tweede leerjaar in het St. Lodewijkscollege in Brugge. 
Een lezing op gedichtendag, dan mag een gedicht niet ontbreken!
Tijdens het plooien van de was kwam de  inspiratie vanzelf.
En zo kwam ik aan op school met een stapel onderbroeken in mijn boekenkoffer ;-)

Protverhalen

Een schrijfster kwam op school
vertellen over haar boeken
maar in haar grote koffer zaten
alleen maar onderbroeken!

Slipjes zijn zo kort van stof
hoe kon ze die gebruiken?
En ook boxershorts kun je niet lezen
maar... je kunt er wel aan ruiken

Zo snuif je, als je dat zou willen,
hele verhalen in de stof
Het dansen van de billen
hun trillen prrrrt, prot, plof!

Want protten en ook scheten
hebben - ook al zijn ze er maar even-
in jouw onderbroek
hun korte bestaan
in geur en kleur beschreven

(Inge Bergh)

De sloebers van het tweede leerjaar vonden het hilarisch.

donderdag 22 januari 2015

Nieuwe cover 'Zie me dan!'

Bij het maken van een boek komt veel kijken.  Er moeten enorm veel keuzes worden gemaakt en ontzettend veel knopen worden doorgehakt:
- Welke papiersoort: zwaar, licht, mat, glanzend, gelig, wit, ....?
- Welk soort lettertype: rond, strak, groot, klein, dik, dun, ... ?
- Hoe worden de hoofdstukken aangeduid: met een getal, een letter, een titel, ...?
- Kleur of geen kleur in het boek?
- Foto's of illustraties?
- Welke titel?
- Welk beeld op de cover?
En die laatste keuze is misschien nog wel de moeilijkste keuze van allemaal. Want het beeld moet lezers aantrekken en liefst niemand afstoten. Het moet, als het ware, werken als een magneet. Het moet nieuwsgierig maken en prikkelen. Een beeld is altijd een persoonlijke keuze. Een slechte cover kan de verkoop van een prachtig boek helemaal om zeep helpen.
Daarom polst de uitgeverij bij de boekhandelaren.
En soms is hun reactie negatief.
Vinden ze een cover, waar jij als auteur heel blij mee was, maar niks.

*slik*

Vandaag kreeg ik een mailtje.
In het onderwerp stond: 'nieuwe cover'.
Mijn hart stond even stil.
De cover van mijn, nog te verschijnen boek, was afgekeurd: te saai, te flets, niet aantrekkelijk, bweek, vonden de boekhandelaren.
De uitgeverij had, nog net voor druk, de cover heel snel aangepast.

'Laat het mooi zijn', duimde ik voor ik met ingehouden adem de mail openklikte.
En ik probeerde mijn geest leeg te maken, niks te verwachten en het beeld, dat al helemaal mijn nieuwe boek geworden was, uit mijn geheugen te wissen.
Ik klikte de mail open.
Het was anders. Helemaal anders. Blauw en fris met bloedrode letters.
Maar mooi. Dat wel. En echt heel goed passend bij het verhaal.

Dit is de nieuwe cover geworden.
Benieuwd naar jullie reacties!





woensdag 21 januari 2015

Altijd een heel speciaal moment

Het nieuws van de vertaling had ik al meer dan een jaar geleden gekregen, maar vandaag kon ik dan eindelijk mijn vertaalde boek vasthouden: Warres Vleugels in het Chinees.
De schrifttekens passen beter bij de dromerige illustraties van Alain Verster dan ons alfabet dat doet, vind ik. Ze versterken het gevoel dat elke prent een klein schilderijtje is.

dinsdag 13 januari 2015

Deze maand blogde ik voor de Jonge Jury

Benieuwd naar de inspiratie voor mijn roman 'Moordgriet'?
Lees dan HIER.
Stemmen voor Moordgriet kan ook nog via dit stemformulier.
Je zou er mij een groot plezier mee doen :-)



donderdag 8 januari 2015

Jolan en de bal


Deze maand bij Dokadi: 'Jolan en de bal,' met heel aantrekkelijke illustraties van Nancy Kers.
Inspiratie voor het verhaal haalde ik bij de echte Jolan.  Dat is een gitzwarte kater die in een huis met een vijver woont ergens in De Pinte.
Ik ken Jolans butler heel goed.
(Je wist toch al dat poezen en katers geen baasjes maar bedienden hebben? Butlers zijn het, die opspringen om deuren te openen wanneer de kat naar buiten wil. En weer naar binnen. En weer buiten. Of toch liever binnen. Neen, buiten. Binnen. Vijf minuutjes. En dan weer... Je snapt het ;-))
Wel, die butler vertelde ooit eens dat Jolan hé-le-maal geen jachttalent heeft. Dat vinden de kikkers in Jolans tuin natuurlijk geweldig. En het inspireerde mij voor het schrijven van dit kleurrijke voorleesboekje.